دادگاه انتاریو به نفع شهروندی نسل دومی‌ها رأی داد
دادگاه عالی انتاریو طی حکمی، اعلام کرد که شهروند شدن خودبخودی فرزندان کانادایی‌هایی که خارج از کانادا به‌دنیا آمده‌اند باید ادامه پیدا کند.
مگر این قانون وجود نداشت؟
در سال ۱۹۴۷ قانونی در کانادا تصویب شد که می‌گوید شخصی که خارج از کانادا به دنیا آمده باشد و هنگام تولدش حداقل یکی از والدینش کانادایی باشد، می‌تواند برای شهروندی کانادا واجد شرایط باشد.
اما این قانون همواره با اما و اگرهایی همراه بوده و همه افرادی که شرایط بالا را دارند موفق به گرفتن شهروندی کانادا نمی‌شوند.
چرا اجرا نمیشد؟
در سال ۲۰۰۹ پس از این‌که سیلی از کانادایی‌های لبنانی‌تبار برای سکونت به کانادا رفتند، دولت لایحه‌ای را تصویب کرد که می‌گفت با وجود قانون سال ۱۹۴۷، شهروندی کانادا را فقط به کسانی می‌دهد که با کانادا «ارتباط واقعی» داشته باشند.
منظور از ارتباط واقعی این بود که افراد در کانادا خانه و زندگی داشته باشند. یعنی مثلاً اگر کسی خارج از کانادا به دنیا آمده باشد و یکی از والدینش کانادایی باشند، اگر خانه و زندگی‌اش خارج از کانادا باشد و بطور مشخص فرزند خودش هم خارج از کانادا باشد، واجد شرایط برای گرفتن شهروندی کانادا نخواهد بود.
چه تغییری کرده؟
الان دادگاه عالی انتاریو حکم داده که قانون سال ۱۹۴۷ باید بدون قید و شرط اجرا شود.
استدلال قاضی دادگاه این است که هر نوع استثنائی در اجرای قانون اصلی باعث می‌شود بین کانادایی‌هایی که از هنگام تولد کانادیی هستند و کانادایی‌هایی که بعدها شهروندی کانادا را گرفته‌اند، تبعیض ایجاد شود.
آیا این نوشته برایتان مفید بود؟
